هوایی

نه ابتدایی میشناسم...
نه انتهایی
دلم هوایی هیچ هم نمی شود
اهمیتی ندارد
وقتی تو با همه چیز کنار می آیی...

انتظار بیهوده

هنوز دارم نفس میکشم...
و این یعنی که تو هنوز نرفته ای،هنوز هم میهمان عالمی به نام رویایی.
حتی خدا هم نیش خند میزند وقتی به دنبال یک خاطره خوب قلبم به شماره می افتد.
هنوز قلبم آتشفشان سال های درد است
سکوتم پر است از نجوای فریاد و وجودم خاموش و تاریک.
چه امید شومی...
که تو بیایی و چراغانی ام کنی.
گریه ام میگیرد.