همین دنیا،همین قفس برایم کافیست...
قفسی که عشقش را پرستو هم تاب نداشت...
پروازکن...
تو هم از تنهاییم بگریز...
وقتی آواز امید روی لب هایت مرد...
وقتی تنها آوای سازت نت سل بود...
گام عشق را هم شکست.
و من مبهوت، که تنها فریاد سه تارم پژواک شکست اشکهایم میان پردهای پاره پاره بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر